16. Kryształowy klucz

Najpierw krótka historyjka o Gajeelu i pannie Levy <3 mająca miejsce między rozdziałami głównej historii :D Chciałabym Wam również życzyć udanego sylwestra oraz szczęśliwego nowego roku!


Magowie Fairy Tail byli zajęci zwiedzaniem Aionios jednak pewne stoisko z kwiatami przykuło teraz ich uwagę.
-Gajeel, spójrz! Czy te kwiaty nie są piękne?- zapytała przyjaciela podekscytowana niebieskowłosa.
-E tam.
-Który ci się najbardziej podoba?- zapytał Levy sprzedawca kwiatów.
- Ten jest bardzo ładny.
-To Anomalius Pogodinius. Więdnie tylko wtedy gdy nadejdzie burza lub pada deszcz.
-Naprawdę? A ten?- zapytała, wskazując kolejny kwiat.
-To jest niezwykle rzadki okaz, rosnący tylko w Lesie Elfów. Nie ma nazwy jednak miejscowi nazywają go Elfim Sercem.
-Jaka piękna nazwa.
-Pff- Gajeel wzruszył ramionami.
-Jest piękny a także niesamowicie pachnie poza tym ma właściwości lecznicze jednak jest silnie trujący. Ukłucie jego kolcem oznacza natychmiastową śmierć.
-Więc jak on ma niby leczyć skoro wcześniej zabija?- zapytał znudzonym tonem Gajeel.
-A no właśnie, w tym cały problem. Tylko elfy wiedzą jak wydobyć z tego kwiatu magię mogącą wyleczyć każdą ranę i chorobę.
-Bujdy i bajeczki. Chodźmy stąd.
-A ten kwiat?- Levy wskazała na zamknięty w słoiku kwiat, przypominający czerwonego tulipana, który jeszcze nie rozkwitł.
-Haha to nasz specjalny towar!- sprzedawca zwrócił się teraz do stojącego tyłem Gajeela, który miał zamiar już odejść od stoiska.- Może kupi pan swojej wybrańce ten o to piękny kwiat? Nazywa się Fulucius Lovelius i nie więdnie dopóki miłość między wami nie wygaśnie.
-Ale proszę pana, skoro ten kwiat nigdy nie więdnie do dlaczego jeszcze nie rozkwitł?
- Dopiero gdy trafi w ręce zakochanej pary będzie mu dane rozkwitnąć. Kwiat ten rośnie tylko w Aionios i kawalerowie właśnie tak wyznają miłość swoim paniom.
-Och, to takie romantyczne.
-Levy przecież to bujdy. Tani chwyt marketingowy. Przepraszamy pana, ale nie mamy czasu na takie głupoty, jesteśmy zajętymi ludźmi.- Gajeel złapał Levy za rękę i pociągnął za sobą.
-Ładny był ten kwiat.
-Ale za drogi...
-Przecież sprzedawca nie mówił ile kosztuje.
-No jest...umm..na pewno byłby za drogi.- Gajeel był wyraźnie zakłopotany co rozbawiło Levy.-Chodź!- mag pociągnął niebieskowłosą za sobą.
-Dokąd idziemy?
-Znajdę o wiele ładniejszy kwiat i w dodatku za darmo!
Levy zarumieniła się, ale Gajeelowi nie było dane to zobaczyć. Magini zrobiło się cieplej na sercu.


-Poszukiwania zaczniemy tutaj!- oznajmił Gajeel rozkładając ręce.
-Jesteśmy w środku lasu. Nie wiem czy znajdziemy tutaj jakieś kwiaty. One zwykle rosną na łąkach.
-Trochę więcej optymizmu no! To las tak? Las jest łonem natury tak? A kwiaty to przecież natura! No!
-Niech ci będzie. Ale wiesz co? Mam propozycję!
-Już się boję- Gajeel przewrócił oczami jednak to co usłyszał trochę go zaskoczyło.
-To ty poszukasz kwiatu, a ja będę podziwiać to piękne łono natury.
-Czemu...-zaczął protestować jednak Levy już nie było. Zniechęcony Gajeel zaczął kręcić się po lesie. Gdy po dłuższym czasie nie znalazł żadnej ozdobnej roślinności usiadł na ziemi i oparł się o pniak. Nagle podbiegł do niego mały zajączek.
-Czego chcesz? Zmykaj stąd.
Jednak zajączek nie odszedł, a wskoczył magowi na kolana.
-Spadaj powiedziałem!
Zajączek odskoczył jakieś dwa metry po czym wrócił do maga. Powtórzył tę czynność kilka razy.
-Chcesz żebym za tobą poszedł? Gajeel opanuj się, gadasz do zająca.- mag poszedł za zajączkiem. Po niecałych pięciu minutach drogi  doszedł do małego kanionu gdzie pełno było kwiatów. I to nie byle jakich. Były to Fuluciusy Loveliusy.
-Te kwiaty to mnie prześladują- załkał żałośnie mag.- Nie ma nic lepszego. Dzięki stary- wyszeptał do zajączka, który radośnie podskoczył jakby rozumiał mowę maga. Gajeel zerwał kwiat i zaczął szukać Levy. Znalazł ją na skraju lasu.
-Znalazłeś Fuluciusa Loveliusa? Ale masz szczęście!
-Wcale nie są takie rzadkie. No w każdym razie ekhem....proszę- Gajeel wręczył przyjaciółce kwiat.
-Dziękuję!- na twarzy Levy pojawił się rumieniec.- Zaraz ten kwiat...on...rozkwita...
-To pewnie od słońca- wyjaśnił mag. Był wyraźnie zakłopotany. 

********************

Kryształowy klucz


Magowie nie mogli ukryć zdziwienia.
-Jak to zapieczętowałaś jej moce?- zapytał zdziwiony Natsu.
-Nie miałam wyboru, a przynajmniej wtedy tak sądziłam. Kiedy już wiedziałam, że Pandora nie odwróci się od Zerefa musiałam podjąć drastyczne środki. Poznałam Prastarą Magię, która była w stanie zapieczętować moc Pandory. Kiedy to się stało...Pandora nigdy mi nie wybaczyła.
Zapanowała cisza, którą dopiero po długiej chwili przerwała Pandora.
-Dokładnie. I nigdy ci tego nie wybaczę Mavis.
-Nie proszę cię już o wybaczenie Pandoro, proszę cię o to abyś przemyślała to co chcesz zrobić. Jeżeli odpieczętujesz swoją moc nie ma gwarancji, że uda ci się ją opanować.
-To moja moc.
-Tak, ale ma zbyt niszczycielską energię, proszę cię Pandoro nie rób tego.
-Zamknij się Mavis! Mam ciebie dosyć! Odkąd pamiętam zgrywasz słodką i dobrą osobę, zawsze jesteś taka wspaniałomyślna i robisz wszystko dla dobra ludzkości, aż mi niedobrze jak na ciebie patrzę! Odzyskam w pełni swoje moce i będziesz pierwszą osobą, która doświadczy mojego gniewu!
- Czyli nie mam co liczyć na rozejm- stwierdziła Mavis spuszczając wzrok. 
-W jaki sposób niby chcesz odzyskać moce?- Erza zwróciła się bezpośrednio do Pandory
- Puszka Pandory to miejsce gdzie spoczywają moje moce. Mam zamiar ją otworzyć. Aby to jednak zrobić potrzebuję Lucy Heartfilii.
********
W łodzi unoszącej się na lekkich falach znajdowała się dwójka magów. Jeden z nich, a dokładniej kobieta próbowała powstrzymać drżące dłonie. 
-No już, już. Uspokój się. Nie rozumiem czemu aż tak przejmujesz się tamtą zgrają magów. 
-To nie jakaś tam zgraja magów. To moja rodzina. 
-Nie łączą was więzy krwi. 
Blondynka lekko się uśmiechnęła sama do siebie.
-Nie, ale łączą nas uczucia. Uważam, że to coś cenniejszego niż pokrewieństwo. Nawet prawdziwa rodzina bez ciepłych uczuć przestaje mieć znaczenie. 
-W tej chwili to bez znaczenia. Prawdopodobnie już ich więcej nie zobaczysz.- Titus mówił to z taką lekkością, że w Lucy gniew rósł co raz bardziej. 
-Zawróć łódź. 
-Słucham?
-ZAWRÓĆ TĘ CHOLERNĄ ŁÓDKĘ!- Lucy podniosła się i zaczęła wyrywać wiosło z rąk Titusa. 
-Uspokój się! Gdyby nie ja ci z Camelotu już dawno by cię deportowali!
-To bez znaczenia! Moi przyjaciele mają w tej chwili kłopoty, a ja...
-I tak nie byłabyś w stanie im pomóc! 
Te słowa ją sparaliżowały. W duchu przyznała rację chłopakowi. Co powinna teraz zrobić?
-Dokąd płyniemy?-zapytała zrezygnowanym głosem.
-Do stolicy. 
Lucy po chwili trochę się uspokoiła i postanowiła podziękować chłopakowi. 
-Dzięki za pomoc. Gdyby nie ty w tamtym lesie zapewne Camelot już by mnie dorwało. 
-Wiem. Ma się ten talent do walki.
-Ale w pojedynku to ja zwyciężyłam. 
-Bo użyłaś podstępu!
-Wcale, że nie. Użyłam umiejętności Gemini. 
-Pff. Następnym razem nie dam ci forów.
-Proszę?
-Hehehe- zachichotał blondyn.
Mimo, że Titus współpracował z Pandorą Lucy wyczuwała z chłopakiem jakąś więź i nie chodziło tu tylko o to, że on również jest magiem Gwiezdnych Duchów. To coś więcej. 
********

- Po co ci Lucy?- zapytał zdziwiony Natsu jednak Pandora go zignorowała.
-Titus się spóźnia- zauważyła Harietta.
-To nic. Gdy już przybędzie z dziewczyną będziemy mogli bez problemu...
-Pozwolisz, że powtórzę- zaczął spokojnie co nie pasowało do Natsu Dragneela- CO CHCECIE ZROBIĆ Z LUCY?
- Ona sama nie jest mi do niczego potrzebna. Potrzebuje tylko jej zodiakalnych kluczy no i specjalnego kryształowego klucza.
-Kryształowego klucza?- członkowie Fairy Tail nie mogli ukryć zdziwienia. Wszyscy oprócz Mavis.
-To specjalny klucz, który pozwala przyzwać najsilniejszego spośród Gwiezdnych Duchów. Króla Gwiezdnych Duchów. 
-Co? Nie przypominam sobie żeby Lucy posiadała taką umiejętność.
-Samo posiadanie owego klucza nie świadczy, że umie się z niego korzystać. Przyzwanie Króla Gwiezdnych Duchów kosztuje niesamowicie ogromną ilość energii.
-Po co chcesz przyzwać Króla Gwiezdnych Duchów?
-Nie mam zamiaru go przyzywać. Potrzebuję tego klucza aby uwolnić swoje moce. Powinieneś się zapytać skąd twoja przyjaciółka ma ten klucz. To moim zdaniem o wiele ciekawsza kwestia Natsu. 

Różowowłosy zmarszczył brwi. Nie miał pojęcia co o tym wszystkim myśleć. Za dużo tego. Jeszcze gdyby Lucy tu była... 
-Wydaje mi się, że to ty maczałaś w tym palce Mavis. 
Wszyscy obecni magowie zwrócili swoje głowy w stronę czarodziejki. 
-Tak. To prawda. Gdy magowie Fairy Tail byli w Edolas udało mi się podłożyć klucz w taki sposób aby to Lucy weszła w jego posiadanie. 
-Jakim cudem byłaś w stanie pojawić się w Edolas?
-Mimo, że nie posiadam materialnego ciała moja magia dalej jest potężna. Dzięki temu przeszłam przez Animę i czekałam na odpowiedni moment.
-Czemu nie wręczyłaś jej tego klucza osobiście?- zapytała Erza- Przecież...tak by było lepiej i łatwiej.
-Wręczając ten klucz osobiście musiałabym wszystko tłumaczyć. Aktualnie Lucy myśli, że go znalazła. Nie wie jak bardzo jest cenny. 
-Czemu nam o tym nie powiedziała- zaczął zastanawiać się na głos Natsu.
-Skoro myślała, ze to zwykły klucz pewnie nawet nie przejęła się nim zbytnio- Erza usiłowała wyjaśnić zachowanie przyjaciółki.- Pierwsza...Czemu dałaś ten klucz właśnie jej?
-Lucy Heartfilia nie jest tym kim się wydaje.
-Że co?- Natsu nie mógł uwierzyć w to co usłyszał z ust pierwszej mistrzyni Fairy Tail.W tej samej chwili ogromne wrota otworzyły się i do sali weszły dwie osoby.
-Lucy...- Natsu poczuł ulgę.